Hollandse avond in Kiev

Hollandse avond in KievIn mei 2015 bezochten we een van onze favoriete Blini-landen: Oekraïne. Het land was de afgelopen 1½ jaar veel en heftig in het nieuws en we waren erg benieuwd hoe het zou zijn om weer terug te komen.

Demian, ons lokale contact, pikte ons bij aankomst in Kiev op en reed gelijk door naar kantoor. Daar konden we alvast een groot deel van onze bagage achterlaten: onze tassen puilden uit met typisch Nederlandse zaken als pannenkoekenmeel, stroop, een ronde Goudse kaas, vlaggetjes, stroopwafels, klompjes, molentjes, etc. Onze komst was namelijk aanleiding geweest om een Hollandse avond te organiseren, bedoeld om de Oekraïners lekker te maken voor een bezoek aan ons land.

De voorbereidingen waren nog in volle gang en op kantoor was iedereen koortsachtig bezig om alles op tijd af te krijgen. Het was voor het eerst dat er een zogenaamd Facebook-event was georganiseerd, en hoewel er op Facebook veel interesse was, was het toch even afwachten hoeveel mensen er daadwerkelijk zouden komen opdagen. Maar de ongerustheid bleek voor niets: voor een volle zaal werden diapresentaties over Nederland vertoond. En ook was er ruimte om ons vragen te stellen, vragen waarop we overigens regelmatig het antwoord schuldig moesten blijven (“Noem in 1 woord waarom we naar Nederland zouden moeten komen”, “Bestaat er een officiële opleiding ‘vilten’ in Nederland?”, “Zijn er officiële rondleidingen over de Tweede Maasvlakte?”). De avond werd afgesloten met een opvallend populaire presentatie pannenkoeken bakken, waarbij Wouter de spanning er goed inhield tijdens het opgooien in de lucht!

Overdag proefden we zoveel mogelijk de sfeer in de stad zelf. Een van de eerste plaatsen die we bezochten was het Onafhankelijkheidsplein, na de bloedige protesten van 1,5 jaar geleden omgedoopt tot Euromaidan. De herinnering aan de slachtoffers wordt er nog steeds levend gehouden, door middel van foto’s, kaarsen en bloemen. We vonden het een zeer indrukwekkende plek, waarbij het moeilijk voor te stellen is dat hier zulke verschrikkelijke gebeurtenissen plaatsvonden. De enorme foto’s die op het plein staan opgesteld geven een goed beeld van de – in eerste instantie vreedzame – protesten.

Ook staan er foto’s van het huidige front in het Oosten: soldaten staan voor tanks of vuren raketten af. Nog steeds worden mannen opgeroepen om te gaan vechten. Demian vertelde dat hij weliswaar nooit in dienst is geweest, maar ondertussen wel een vrijwillige oorlogstraining heeft gevolgd. Ook een uniform heeft hij alvast gekocht, wachtend tot het moment dat hij wordt opgeroepen. Hoewel hij bang is om naar het front te vertrekken, lijdt het geen twijfel dat hij gaat: zoiets doe je voor je land.

Verder was er niets te merken van de spanningen in het zuidoosten van het land (toch ook al snel 700 kilometer van Kiev). Het was goed weer en er waren veel mensen op straat. Parken en terrasjes waren vol, de sfeer ontspannen. Uit onze gesprekken met vrienden en bekenden maakten we op dat men vertrouwen heeft in de toekomst. Veel mensen zien dit als dé kans om eindelijk iets te veranderen aan de inefficiënte en corrupte manier waarop Oekraïne de afgelopen 20 jaar is bestuurd.

Terug in Nederland kwamen we een nieuwsberichtje tegen over een van de veranderingen die men pas heeft doorgevoerd, zie de website van de BBC.

Een korte binnenlandse vlucht bracht ons naar de havenstad Odessa. De stad werd in 1792 door de Turken overgedragen aan het Russische Rijk van Catherina de Grote en ontwikkelde zich in de 19e eeuw tot een belangrijke handels- en havenstad en een van de grootste steden van het Russische Rijk.
Odessa is een mooie, sfeervolle en statige stad. In het centrum zijn veel oude gebouwen bewaard gebleven, waaronder paleizen, hotels en de opera.
De vorige keer dat we in Odessa waren was het december. De stad was toen gehuld in mistflarden en tijdens onze wandelingen glibberden we over smeltende sneeuwhopen. Nu was het 25 graden en scheen de zon. Het leek alsof de hele bevolking de wandelstraten en parken had opgezocht om te genieten van het lenteweer. We zochten regelmatig een bankje op, alleen maar om mensen te kijken. Dat deden we ook door af en toe in een gammele tram te stappen en ons doelloos door de stad te laten rijden. Om ook nog iets aan cultuur te doen bezochten we het Odessa Art Museum. het is gevestigd in een van de oudste en grootste paleizen van de stad en alleen daarom al de moeite waard. Maar in de zalen hangt ook een goede collectie van Russische en Oekraïense kunst, voornamelijk van voor de revolutie van 1917.

Aan onze korte bezoek aan Oekraïne kwam een einde door in de trein naar Chisinau in Moldavië te stappen. Dat is een treinreis van 5 uur, misschien niet al te lang maar wel erg leuk. We zaten op houten banken in een sfeervolle, bijna lege wagon. Omdat de trein niet al te snel ging, hadden we alle tijd om te genieten van het platteland. Nadat we het bijzondere Transnistrië hadden doorkruist, kwamen we in het donker aan in Chisinau. Daar begon de volgende dag onze werkbezoek aan Moldavië.

7 augustus 2015
bijgewerkt op 17 april 2020

Workshop pannenkoeken bakken